Aby rozwiązać to ćwiczenie musisz włożyć trochę wysiłku, aby przechwycić potencjalną lukę w umiejętnościach i ocenę potrzeb, które przyczynią się do powstawania omawianego zjawiska. Jest to typowy przypadek, w którym jesteś poproszony o wyciągnięcie solidnych wniosków na temat danego scenariusza bez możliwości polegania na bardziej wyczerpujących informacjach ogólnych.

W większości przypadków, w środowisku biznesowym, twoje decyzje będą poddawane niepewności i musisz być w stanie ufać swojej intuicji, umiejętnościom rozumowania i percepcji. 

Wpływ wyników powstałych w tym procesie będzie oparty na dbałości o szczegóły (i koncentracji na nich), które odszukałaś/-eś, ich ocenie i dalszemu procesowi przetwarzania tych informacji/danych, które ukierunkują Twój osąd.

Skąd bierze się ten brak świadomości cybernetycznej?
Przede wszystkim świadomość cybernetyczna ma bezpośredni związek z umiejętnościami cyfrowymi. Jeśli porównamy dane z Eurobarometru z innymi publikacjami UE, zauważmy, że kraje o wyższej świadomości cybernetycznej są tymi samymi, które posiadają wyższe wskaźniki cyfryzacji (jest to bezpośrednia korelacja).

Źródło: DESI 2020, Digital Economy and Society Index [wskaźnik gospodarki i społeczeństwa cyfrowego]

Niebieski: kapitał ludzki, Czerwony: podłączenie do sieci, Zielony: integracja technologii cyfrowych, Fioletowy: cyfrowe usługi publiczne

Jakie mogą być dalsze zmienne dyskryminacyjne?
Można łatwo założyć, że te różnice w wykorzystywaniu IT wynikają z dostępności infrastruktury. Chociaż to prawda, jest to również bardzo ograniczające spostrzeżenie. Jeśli zaczniemy przyglądać się zmianom poszczególnych zmiennych w czasie, podłączenie do sieci i publiczna infrastruktura cyfrowa stają się coraz bardziej powszechne. Natomiast dla kapitału ludzkiego obserwuje się efekt stagnacji, brak znaczących zmian. Zestawiając ze sobą te dwie informacje możemy przypuszczać, że wiedza, umiejętności i kultura nie pasują do postępującego rozwoju technologicznego – przynajmniej nie we wszystkich krajach.

Źódło: DESI 2020, Digital Economy and Society Index [wskaźnik gospodarki i społeczeństwa cyfrowego]

Świadczy o tym także inny ważny wskaźnik, którego celem jest zbadane, w jaki sposób gospodarki, społeczeństwa i organizacje UE reagują na rozwój technologiczny, i dostosowują się do niego.

Źródło: EIDES 2020

Ponownie, wyniki EIDES (European Index of Digital Entrepreneurship Systems tj. wskaźnika system przedsiębiorczości cyfrowej w Europie) potwierdzają ustalenia przeprowadzone na pdostawie wskaźnika DESI i stanowią bardzo interesujące odniesienie do interpretacji najważniejszych informacji Eurobarometru.

Potwierdza się, że kapitał ludzki i kultura to dwa podstawowe filary tzw. alfabetyzacji cyfrowej, a co za tym idzie, świadomości cybernetycznej. Nic dziwnego, że kraje UE o najniższych wynikach w tych dwóch wymiarach plasują się na samym dole wykresu Eurobarometru.

Źródło: EIDES 2020

Jest jeszcze jeden ważny czynnik do rozważenia, jeśli chcemy poszerzyć zakres i skalę tej analizy.

Źródło: Eurostat

Krajowy przemysł krajów północnych jest zazwyczaj kapitałochłonny i party na wiedzy, podczas gdy przemysł w krajach śródziemnomorskich i bałkańskich jest zdominowany przez rynki pracochłonne. Oczywiście, w porównaniu z tymi ostatnimi branże kapitałochłonne i oparte na wiedzy są znacznie bardziej oparte na IT. W związku z tym, osoby pracujące w tych dziedzinach podlegają określonym programom budowania potencjału – co z kolei zwiększa umiejętności i kompetencje w obszarze kapitału ludzkiego.

Co można zrobić, aby poprawić stan takiej sytuacji?
Wstępny wniosek → w oparciu o powyższe, edukacja i szkolenie wydają się kluczowymi elementami, nad którymi należy popracować w celu poprawy cyberodporności obywateli UE.